Het leek zo’n goed idee..

Ik vermoed dat iedere hotelier wel eens iets georganiseerd heeft, wat hij zelf ontzettend leuk zou vinden.
Maar dat de hotelier zich daarbij is vergeten af te vragen of de doelgroep er ook zo over denkt?
In mijn enthousiasme maakte ik ook deze fout. Het was toch zo’n goed idee..

Het idee

Het leek mijj fan-tas-tisch een drive-in bioscoop op het evenemententerrein tegenover Lunia te houden. Ik googelde wat de mogelijkheden waren en kwam uit bij een bedrijf in Brabant. Ik zag al helemaal voor mij hoe het terrein zich vulde: 6 rijen dik met 12 auto’s naast elkaar, totaal 72 auto’s. Tussen het scherm en de eerste rij auto’s paste bovendien 2 rijen (strand-)stoelen.
En allemaal blije mensen! Dat er zoiets leuks georganiseerd werd in Oldeberkoop.

De uitvoerder

Het openlucht-bioscoop bedrijf adviseerde mij bovendien dat ik een deel van de kosten kon terugverdienen door collega-ondernemers uit de omgeving een  advertentie te verkopen. Voor 30 seconde reclametijd zou ik € 100 vergoeding kunnen vragen. Zij zouden zorgen voor de montage van maximaal zes bedrijven. In de pauze konden we de reclameboodschap herhalen en nogmaals na de aftiteling.

Ik maakte een rekensom. De huur van het grote beamerscherm van ruim 9 bij ruim 5 meter was 2400 euro. Daar moest nog bij opgeteld worden: de filmrechten, de op- en afbouwkosten en reiskosten. Het totaal zou rond de  3500 euro zijn.

Als ik twee films op een avond zou laten draaien met totaal 150 auto’s. Per auto een prijs van € 15,00 en per persoon € 2,50. Dus met z’n 2 naar de bioscoop voor € 10,00 per persoon leek mij niet te gek. En dan per sessie ongeveer 40 personen die in een eigen stoel op de voorste rijen konden plaats nemen voor € 5,00 per persoon. Dat zou mij totaal 150 x € 20,00 en 80 x € 5,00, is samen  3400 euro opleveren. Dan was ik bijna uit de kosten en dat was vooral mijn streven.

Daarnaast zou ik via de ondernemersvereniging zeker 6 bedrijven vinden, die voor € 100,00 drie keer op zo’n mooi groot scherm in Oldeberkoop, zichtbaar wilden zijn. De opbrengsten daarvan zou ik kunnen gebruiken voor het laten maaien van het evenemententerrein, het aankleden van het bedienend personeel met van die leuke zwarte lerenjasjes en roze polo’s, en het uitdelen van aardappelen.

De organisator

De keuze was óf een zomeravond met veel stoelen en late uitzendingen óf een herfstavond met twee vroege voorstellingen en hopen op zacht weer. Ik boekte het scherm voor een avond in oktober. Dan zou het vroeg genoeg donker zijn om twee keer een film te vertonen. Mocht het toch regenen had ik slechts een zak aardappels voor de auto’s nodig. Het verhuur bedrijf instrueerde mij dat als je de ramen met rauwe aardappels in zou smeren, de regen er zo vanaf zou lopen, dan had je geen last van hinderlijke ruitenwissers.

Als film koos ik voor ‘Grease’ en .’the Hangover’. Familiefilms. Een beetje spannend, veel humor en een vleugje romantiek.
Films voor iedereen.

De kosten voor het personeel zou ik terug verdienen met de popcorn- en frisdrankverkoop.

Ik had er helemaal zin in.

Ik huurde de feestkleding en bestelde een enorme voorraad popcorn, m&m’s en petflesjes frisdrank.

Ik stuurde een mailtje naar alle leden van de ondernemersvereniging met mijn unieke aanbod.

Ik schreef een persbericht voor de locale krant.
Ik deelde het evenement op mijn site en op de sociale mediakanalen.

En toen?
Niets.

Geen enkele reactie vanuit de Berkoper ondernemersvereniging.
Geen verkoop via de social media kanalen. En het persbericht werd niet geplaatst want het was geen nieuwsbericht, maar een reclameuiting. De locale krant bood wel aan een redacteur te sturen om een verslag achteraf in de krant te plaatsen.

Ik liet flyers drukken en huis aan huis bezorgen in het dorp.

Ik zorgde voor een vermelding in de dorpskrant..

Ik kocht advertentieruimte in de regionale krant.

Nu ik dit in gang had gezet, kon ik niet meer terug vond ik zelf.

Ik verkocht 21 autokaarten met gemiddeld 3,5 persoon per auto.

Van de leden van de ondernemersvereniging had ik nog niets gehoord. De voorzitter bood wel aan het op de eerst volgende bijeenkomst nogmaals kenbaar te maken.

Toen ik daarna nog niets van niemand had gehoord heb ik het maar gratis aangeboden. Onder tijdsdruk van het monteren van de organisatie zag ik geen andere oplossing. Wel twee bedrijven reageerde nu. Voordat deze de juiste beelden hadden aangeleverd, had ik al spijt. Het kostte me zoveel tijd en energie om die twee reclameblokken juist aan te leveren dat ik er al genoeg van had.

Inmiddels waren er door mijn mond-op mond- reclame voor het evenement nog 4 kaarten autokaarten verkocht.

Ik zou mijn inspanningen van toen nu bestempelen als ‘leuren langs de deuren’. Ik probeerde mensen letterlijk over te halen om te komen kijken.

Wat mij eens zo’n leuk had geleken, daar had ik drie dagen voor aanvang van de show helemaal geen zin  meer in.

M zei; ‘misschien verkoop je nog aan het hek, dat men last-minute beslist’ en  ‘misschien had je het op vrijdag moeten organiseren in plaats van zaterdag’.

Er kwamen die avond 27 auto’s., Verdeeld over twee voorstellingen. Ik belde 3 man personeel af, al had ik ze ook allemaal kunnen afbellen en zelf in mijn leren jasje die 6 popcorn en 4 petflesjes kunnen verkopen.

Het was een dure, leerzame misser.
Nu weet ik, ook dat hoort bij ondernemen. Vandaag de dag passen mijn evenementen meer bij mijn doelgroep, aldus Porter.

De kwaliteit van de telefoon-camara’s was in 2014 ook minder, overigens. Excuses voor de slechte beeldkwaliteit.
Geintereseerd in de hedendaagse Lunia-evenementen? Kijk hier voor de Lunia-evenementenlijst.
meer Lunia-blogs vind je hier.