In de eerste Lunia-weken (dec 04-maart 05), komt Saskia regelmatig langs om te kijken hoe ons klussen vordert en informeert altijd of ze iets voor ons kan betekenen. Ze geeft dan even de planten water, haalt gauw een doek over de stoffige bar. Kijkt of de wasmachine draait.
Bed en Brochje Lunia
Saskia werkte hier al in de tijd dat Lunia een Bed en Brochje* was. Toen ik haar vroeg wat haar werkzaamheden in die tijd waren vertelde ze me dat ze ‘s morgens begon met het verzorgen van het ontbijt en daarna het schoonmaken van de kamers. En als de eigenaren op vakantie waren nam ze de dagelijkse boodschappen en administratie erbij. ‘Maar dat was niet zo ingewikkeld hoor’, haastte ze zich er aan toe te voegen. ‘Geen computer en geen ingewikkeld kassasysteem.’
Onze eerste personeelslid Saskia
En hoewel we haar niet veel uren kunnen bieden, komen we er samen uit. Na drie maanden is het officieel en komt Saskia bij ons in dienst. Ons eerste personeelslid.
Ze kent Lunia, beter dan wij. Zij weet waar de meter van de gasleiding zit, ze herkent het geluid van de afvoerbuizen in de zaal als het doorspoelen van het toilet van kamer 24. Ze kent de mankementen van de kamerdeuren, welke kranen er lekken, hoe het linnen gevouwen in de antieke kast past, op welke plek het tapijt beschadigd is in kamer 8, en hoe de brandplek is ontstaan in de gordijnen op de gang.
Schunnige dorpsroddels en een giga-sleutelbos
Saskia komt van oorsprong niet uit Oldeberkoop, maar uit een grote stad in het midden van het land. Woont hier al jaren dus begrijpt wat het is om van een stad naar een dorp te verhuizen.
Ze woont hier ook al lang genoeg om ons te informeren over de schunnigste dorpsroddels, over de werkwijze bij een vergadering van plaatselijk belang, wie de voorzitter is van de voetbalclub en die stiekemerd die ze altijd tegen komt bij het uitlaten van de hond in het Molenbosch.
Daar komt ze aan gereden: in een grijze Volkswagen Golf uit 1991. Ze parkeert achter op het terrein en laat zichzelf binnen via de achterdeur. In de linkerhand haar GIGA-sleutelbos (later ontdekken we dat ze er zoveel onzin aan heeft hangen, zodat de grootte van de bos het haar makkelijk moet maken deze te vinden bij tijdelijke onvindbaarheid) en in de rechterhand de wasmand, die ze in het voorbijgaan aan de waskamer opgepikt moet hebben. Haar rood-bijna-oranje haarbos danst op haar schouders. Ze draagt een zwarte pofbroek met rode bloemen waaronder haar knokige enkels in zwarte veterschoenen gehuld zijn. Voordat ze haar tas opbergt legt ze haar pakje shag bij de keukendeur op de plank en pas dan komt ze het restaurant binnen.
De themakamers van Lunia
‘Koffie, Sas?’; vraag ik.
‘Lekker. Waar gaan we beginnen?, de themakamers?’
Saskia neemt me mee langs alle kamers en legt uit; ´Kamer 22 noemden we de ‘Maria kamer´. Door de opvallende Franse kaptafel, het bijbehorende smalle hemelbed en oudroze gordijnklosjes.’
´Deze hebben wij gedoopt tot de ‘Boeddha kamer´. Je kunt de naam natuurlijk veranderen. Maar omdat dit de kleinste eenpersoonskamer is met dat schattige Buddhabeeldje hebben we hem zo genoemd. Kijk, hoe prachtig die antieke gele Louis Pander stoel hier past.´
Ernaast is nog net voldoende ruimte voor het minibureau en de wastafel. Meest opvallende is inderdaad het Boeddhabeeld en de gouden kastdeur met gelijste passpiegel. Het is niet helemaal hoe ik een hotelkamer zou inrichten, maar voor iedere kamer is een doelgroep.
De Zonne-, Franse en Japanse kamer
De kamers zijn schoon en netjes, we kunnen er voorlopig mee draaien denk ik. Ik pak de stofzuiger uit de schoonmaakkast.
En Sas vervolgt; ´Dit is kamer 24, mijn favoriet, de ‘Zonnekamer’.
Hij is inderdaad zeer oranje, zowel de gordijnen als het behang, en een zonnespiegel complimenteert het geheel. Deze kamer bevalt mij wel.
´En dan nog kamernummer 25: de ‘Franse kamer’. Hier hebben we zo’n typisch onhandige kussenrol op het bed gelegd. Maar in de kast liggen gewone kussens, hoor. Het gebloemde sprei had ik nog van mijn oma, net als de schilderijtjes van Jeanne d’arc en het wiegje met handgemaakte poppen erin.’
Het is wel echt Frans, moet ik toegeven.
“De laatste is kamer 26, de ruimste van de vijf zolderkamers, de ‘Japanse kamer’.
Het Japans kersenbloesembehang, een lamp in Japanse tekens en een rood satijnen sprei met gouddraad erin geven de kamer wel degelijk een Japanse uitstraling.
Het spookverhaal over Lunia
Ondertussen vertelt Saskia nog het spookverhaal dat zich over Lunia de ronde doet.
De geest van mevrouw Lunia zou nog zweven op deze etage omdat zij hier het leven liet in het kraambed.
Toen vrouw Lunia stierf in 1854, ‘kijk ook maar op de grafsteen op de begraafplaats bij de Bonifatiuskerk´ had de villa echter nog geen tweede etage. Saskia kan haar aanwezigheid niet voelen maar smult van dergelijke verhalen. Terwijl ze de themakamers toont, pakt ze een papiertje op van de grond, haalt een doekje over de schilderijlijsten en heeft ze de stofzuiger klaar gezet.
Wat fijn dat nuchtere Saskia ons eerste personeelslid wil worden!
De themakamers zijn in 2014 verbouwd. De thema’s zijn vervangen voor kleuren en we noemen ze nu villakamers. Van 6 kamers zijn er 4 gemaakt en al het meubilair is vervangen voor ‘modern comfort’.
Hotel Lunia
Medewerkster en oma
Saskia is bij ons gebleven als medewerkster in de huishouding en als ontbijtmedewerkster tot zij de pensioengerechtigde leeftijd bereikte. Maar Saskia was veel meer dan dat. Zij zorgde altijd voor een gepaste aankleding van het restaurant. Met verse bloemen uit de tuin en antieke decoratie in de vensterbanken. Een keer per jaar ging ze helemaal los op de kerstversiering. Zus Marjolein kwam dan helpen en samen waren ze drie dagen onder de pannen. Lunia zag er dan prachtig uit.
En Saskia werd een soort oma voor onze kinderen. Ze heeft menig uur op River gepast en nam dan altijd een iets voor haar mee. Op verjaardagen komt ze nog altijd langs en onze kinderen noemen haar nog altijd Saka, omdat River geen Saskia uit kon spreken. Onze vriendin Saskia woont nog altijd in Oldeberkoop, regelmatig drinken we samen een glaasje wijn en halen herinneringen op aan deze mooie begintijd in Lunia.
