De zuidelijkste provinciestad van de hak van de laars. De (voorheen) armste regio van Zuid-Italië. Hoofdstad van de Salento. De hoofdstad van de barok. Het oostelijkste puntje van Italië.
We hebben het over Lecce. Barokke Lecce.
Barok
Wat is dan Barok? De kunststijl uit de 17de eeuw, ontstaan in Italië, gekenmerkt door decoratieve versieringen. De stijl die zich voornamelijk uitte in de architectuur, de schilder- en beeldhouwkunst. Die voortborduurde op de Renaissance, maar met heel veel eigen kenmerken. Het woord ‘barok’ betekent in het Nederlands ‘onregelmatig, grillig, overladen en overdadig.’ In de barok ligt de nadruk op het spectaculaire en het emotionele. In Lecce vind je barok in het kwadraat.
Porta Napoli
Wanneer je Lecce benaderd vanuit Napoli is dit je toegangspoort. Deze 16de– eeuwse triomfboog was een onderbreking in de stadswallen. De met ‘pietra Lecce’ gebouwde poort was voor keizer Karel V, maar die is uiteindelijk nooit naar Lecce gekomen. De barokke boog is echter nog altijd een markante toegang tot het historische centrum.
Piazza del Duomo
Het grootste plein van het historisch centrum van Lecce is het Piazza del Duomo. Hier is het één groot barok ensemble. De Duomo werd ontworpen door Giuseppe Zimbalo uit Lecce. Het bovenste deel van de voorgevel is een soort triomfboog, met daaronder Sant’Oronzo een Romeinse Heilige, de eerste bisschop van Lecce. Het mooiste deel, mijns inziens is de crypte. Deze dateert uit de 12de eeuw met hierin 92 versierde zuilen.
Ook op het plein de 68 meter hoge klokkentoren en het Palazzo del Vescovo, het huis van de bisschop. In de avond komen hier veel mensen bijeen. Ook vinden er geregeld concerten plaats op het plein.
Chiesa di Santa Chiara
Minder bekend en ook minder groot is het een verborgen pareltje, de kerk van Santa Chiara. Een achthoekig gebouw met 6 zijkapellen met sierlijke vrouwelijke ornamenten. De katholieke kerk dankt haar naam aan Saint Claire, die als Chiara Offreduccio di Favarone in Assisi werd geboren, en die de stichter van de Orde van de Arme Dames (arme Clarissen) was.
Het meest bijzondere is het plafond. Het werd in de 18de eeuw vernieuw en toen, vermoedelijk om de kosten te besparen, is het van papier-maché gemaakt. Maar het lijkt net hout!
Castello di Carlo
Aan de rand van de stad staat dit enorme kasteel dat Karel V in de zestiende eeuw liet bouwen. Het Castello is in gebruik door de gemeente. Je kunt er echter kosteloos doorheen wandelen van Oost naar West.
Chiesa de Croce
Als je het kasteel aan de westelijke kant verlaat loop je door tot de Chiesa de Croce. Een ander barokjuweeltje. Het bovenste deel van de facade heeft de vorm van een kroon, het symbool voor de overwinning op de Turken. Maar je ziet zoveel, de versiering is zo rijkelijk, dat je er een tijdje naar moet kijken. Houd het daarbij.
Binnen zie je de taferelen van Franciskus Paolo.Mij zegt dat niets en dus was ik de kerk zo weer uit. Om daar nog even de tijd te nemen voor de mega hoeveelheid details op de voorgevel.
Piazza Sant’Oronzo
De kers op de bezienswaardighedentaart is een bezoek aan het Piazza de Sant’Oronzo een absolute aanrader. Midden op het centrale plein staat een Romeinze zuil de wordt gekroond door een beeld van stadshoofd Sant ‘Oronzo die Lecce in 1656 zou hebben gered van de pest. Deze zuil is in de 17de eeuw aan Lecce geschonken, de tweede zuil waar hij toebehoort staat in Brindisi.
Ook op het plein vindt u de restantanten van het Romeinse amfitheater uit de 2de eeuw dat oorspronkelijk plaats bood aan 20.000 toeschouwers. Het werd in de jaren 30 voor een deel blootgelegd en tegenwoordig wordt het sporadisch gebruikt voor concerten en theatervoorstellingen.
Lecce is adembenemend. Lecce ademt barok. Lecce is onregelmatig, grillig, overladen, spectaculair en emotie! Ga dat zien.
Wil je ook naar Puglia? Dat kan! Ik organiseer in mei 2023 een leuke reis voor alleengaanden van 50 jaar en ouder.
Je kunt ook dit heerlijke boek lezen om je vast in de Zuid-Italiaanse sferen te begeven. “Ik ben niet bang” van Niccolo Amminiti.
