In memoriam: Aad Diepstraten
In september 2005 boekten Aad en Louise Diepstraten een vakantie voor de maand april 2006 in Appelscha. Slechts een week voor het geplande verblijf annuleerde het hotel hun boeking. ‘Kan dat zomaar, mejuffrouw?’ vroeg Aad Diepstraten aan Booking.com. Aad, die uit de tijd is van een man een man, een woord een woord, was resoluut toen hij zei ‘het maakt me ook helemaal niet uit, daar wil ik al helemaal niet meer naartoe.’
‘Is er ook iets anders, een léúk hotel, daar in de buurt?’ De mevrouw van Booking raadde een ander hotel aan, in Oldeberkoop. ‘Slechts een kwartiertje van Appelscha’. Het werd Hotel Restaurant Lunia in Oldeberkoop.
Hotel Lunia te Oldeberkoop; de hotelier aan het woord
Een reservering voor twee weken, dat maakte me laaiend enthousiast. En een beetje zenuwachtig. We hadden in de 1,5 jaar dat we Lunia exploiteerden nog nooit gasten gehad die voor zo lang een kamer bespraken. Wel ontvingen we regelmatig reserveringen voor 18 dagen vanuit Congo, Engelse e-mails van Mr Smith, bedoeld om een visum mee te krijgen.
Maar deze gasten kwamen uit Maassluis. De familie Diepstraten uit Maassluis. Aankomst zou zijn op zondag 2 april, vertrek op zondag 16 april 2006. Aad reed namelijk het liefst alleen op zondag over de snelweg. Ik gaf ze onze mooiste kamer en ik ging er alles aan doen om deze gasten een bijzonder verblijf te geven.
Gewoonten
Aad en Louise hielden van een praatje maken. Met de bediening, met de chef-kok, met de tuinman en met Marcel en mij. Altijd waren ze goed gehumeurd, altijd hadden we een leuk gesprek, soms met een goed bouwkundig advies, vaak met een lolletje. En zo leerden we ze dus goed kennen. Steevast vier koppen koffie in de ochtend, voor Aad met twee zakjes suiker. Voor Aad geen tomaat! En voor Louise alleen witbrood. Toen we eenmaal op de hoogte waren van hun routines en ons hier met alle personeelsleden aan conformeerden kon hun verblijf niet meer stuk.
Ze wisselden de dagen van uitstapjes af met een rustdag. Aad had zich bijzonder goed voorbereid en had om de dag iets gepland. Wanneer je aan Louise vroeg waar ze heen gingen, zei ze: ‘maakt mij niet uit, ik vind alles best’, en trouw stapte ze bij Aad in de auto. Dat is dus hoe het gaat als je op 21-jarige leeftijd trouwt in 1966. Daarover vertelde Louise: ‘Onze huwelijksreis was naar Valkenburg in een Fiat 500, die ze leenden van een Oom en Tante.’ Aad reed, Louise zat ernaast. Louise heeft nooit meer een rijbewijs gehaald, want dat ging zo.
Spelletjes
In de avond speelden Aad en Louise rummikub en triominos, althans in de jaren vóór Wordfeud en Word-on. ‘Maar ik kan nooit van haar winnen,’ zei Aad direct als je meekeek op de speeltafel. ‘Marcel en ik houden ook van spelletjes,’ zei ik. Aad keek me ondeugend aan. ‘Ik bedoel vooral kaartspelletjes en yahtzee.’ Ik herinner me goed dat Marcel en ik in die tijd speelden om wie de ontbijtdienst zou doen en wie onze acht maanden oude baby de nachtvoeding zou geven. De winnaar had een goede nachtrust, uitslapen incluis.
Zo kwam het dat we na acht dagen, en voor de daaropvolgende 12 jaar, gedurende de vakanties van Aad en Louise aan de kaarttafel zaten te klaverjassen. Louise was een zeer voorzichtige speler, soms tot ongenoegen van Aad, omdat hij dan dacht het alleen te moeten doen. Maar met een goede laatste kaart bevochtigde ze haar lippen en legde de ‘winnaar’ demonstratief, met haar duim er bovenop op tafel. Ook als de slag niet voor haar was. ‘Dacht je dat er geen troef meer inzat, schat?’ kon Aad dan semi-geïrriteerd tegen haar zeggen. ‘Oh’, zei Louise dan schouderophalend. En ze nam nog een slokje bier.
Vanaf die eerste twee weken vakantie in 2006 kwamen ze twee keer per jaar. In april en in september. Altijd in april en in september. In de eerste jaren gingen ze er vaak met de auto op uit, op zoek naar Friese dorpjes. Maar Aads verleden in de bouw gaf hem lichamelijke ongemakjes. Bezoekjes aan musea werden vervangen door een extra rondje op de midgetgolfbaan en ze bleven vaker in het hotel, met een boek op het terras.
Midgetgolf
De midgetgolfbaan in Appelscha kende Aad nog uit zijn jeugd. Aad en Louise hadden er een jaarabonnement. Ik ben weleens met ze meegegaan. Ze waren echt goed in midgetgolfen. Vooral Aad. Waar hij ’s avonds niet kon winnen met scrabble; haalde hij zijn overwinning op de midgetgolfbaan.
Sport kijken
In de namiddag rustten ze graag uit. Onder het commentaar van Mart Smeets bij de Giro in het voorjaar en de Vuelta in september lieten ze af en toe de oogjes dichtvallen. Maar daar merkte je niets van als Aad ‘s avonds met Marcel de race van de middag doornam. Aad kende alle renners en alle wielertactieken. Met Marcel mocht hij daar graag over praten.
En over voetbal. Aad deelde de successen van Feyenoord met Marcel en Marcel op zijn beurt deelde de succesjes van ADO met Aad. Samen zeiken over Ajax. En ook het amateurvoetbal bespraken ze fanatiek. Voetbalclub Duno werd wekelijks vergeleken met voetbalclub Excelsior Maassluis. Als ze in Friesland waren, nam Marcel ze mee naar SV Heerenveen. Het Friese volkslied en de gemoedelijke sfeer in het Friese stadion maakte indruk op Aad.
Ere-toerist
Toen ze voor de zevende keer bij ons in Oldeberkoop verbleven, werden ze geïnterviewd door Gerrit Hof, redactielid van de Dreijer (Berkoper dorpsblad) en het clubblad van voetbalvereniging Heerenveen. Wat deze trouwe gasten naar Oldeberkoop bracht, was de hoofdvraag. ‘Lunia!’ riepen Aad en Louise.
Tenslotte bij hun 15de verblijf vroegen we de notaris van Oldeberkoop, Simon ter Heide, om ze te verheffen tot ere-toeristen van Oldeberkoop. En zo geschiedde.
Een bijzonder eerbetoon voor twee zeer bijzondere gasten.
Helaas is Aad Diepstraten in 2020 op 30 oktober, notabene mijn verjaardag, overleden. Wegens aangescherpte corona-maatregelen konden wij niet bij zijn afscheid aanwezig zijn.
‘Wij wensen de familie sterkte met dit verlies, en laten u middels dit schrijven graag weten dat wij nog regelmatig terugdenken aan die eigenwijze, maar allerliefste, zeer gewaardeerde Aad uit Maassluis.
Voor altijd in het Lunia-hart.
