Hoge bergschoenen. Heuptasjes. Groene appel. North Face. Waterfles. Capri broek. Wollen wandelsokken. Regenponcho. Rugzak. Stempelkaart. Wandelbuttons. Haarband. Zakdoekjes. Stevige kuiten. Plastic zakje met krentenbol. Dopper. Linkersok. Rechtersok. Softshell. Lowa. Sultana.
Stempelpost Lunia
We hadden ze in alle maten en kleuren op het terras vandaag. Als onderdeel van een wandeltocht, mochten wij stempelpost zijn. De eersten zullen de eersten zijn. De fanatiekste hiker voorop. Op weg naar een nieuwe recordtijd. Daarachter de net-zo-fanatieke- maar-iets-langzame-wandelaars. Ze betreden het terrein, scannen de stempelpost. Kaart in de hand. Recht op het doel af; kaart neerleggen, ongeduldig kijkend, uitgang scannen. ‘Dank u wel, en tot ziens.’
Na ongeveer 25 minuten komen de ervaren wandelaars. Zij lopen met een doel. Bereiden zich waarschijnlijk voor op een nog langere, of meerdaagse tocht en het uithoudingsvermogen is voor hen belangrijker dan de snelheid. ‘Goedemiddag, hier zijn we, zegt Dorien. ‘Dank voor de stempel. Greet wil jij een kopje koffie? Nee laten we de volgende maar doen we hebben de pas er net lekker in en ik heb nog wat in de thermoskan’, aldus Greet.
Weer 10 minuten later komt de We-wandelen-iedere-donderdag-samen-buurtclub. ‘Bedankt voor de stempel. Nog een fijne middag dames.’ Ze lopen langzaam verder het terras op, zoeken een lekker plekje uit en Mariëlle vraagt Esther: ‘Ze hebben Tomatensoep en een broodje gezond, dat neem ik, wil jij ook? Ik trakteer.’ Deze mensen wil je op je terras. Kijken om zich heen, genieten van het weer, de omgeving, elkaars gezelschap.
Delen hun ervaring over goede restaurants en besluiten met hun partners de volgende week bij Lunia te reserveren. Na het toiletbezoek stoppen ze nog een flyer over de hightea en wijnspijswandeling in de jaszak. Bij het afrekenen tippen ze een euro en bedanken voor de heerlijke soep. ‘Dames, tot ziens!’
De laatste groep wandelaars
En dan de laatste groep. Deze kijkt bij het betreden reikhalzend uit naar een lege stoel op het terras. Loopt zomaar de stempelpost voorbij en wanneer de ‘stempelaars’ ze daarop attendeert, keert de fitste van de twee zich om. ‘Ga jij maar zitten, ik stempel jouw kaart ook. Nou zeg, op de helft zitten jullie hier he?’ De stempelaarster zegt: ‘Ja zo goed als…gaat het goed?’ ‘Nou we wilden eigenlijk de 10 km doen, maar die was er niet en dachten we nou 15 moet ook wel kunnen. We zijn niet zulke wandelaars maar we doen beide staand werk dus we dachten dat moet goed komen. Maar mijn vriendin daar, die heeft enorm last van blaren, aldus de fitste. ’Oh wat vervelend, ze hebben hier bij Lunia wel een blarenplaksetje.’’Is dat net zo iets als een bandenplaksetje? Wat origineel! Ik zal het mijn vriendin geven. Bedankt he, ook dat jullie vrijwilligers hier de hele middag staan!’ en de fitste gaat haar vriendin verzorgen.
Meer wandelblogs lezen? Dan kan! Dit zijn alle blogs over wandelen die ik geschreven heb.
