Parga

Parga, vroeger Ypargos, is het meest toeristische dorp van het district Epirus. Toeristen zijn betoverd door de schoonheid van de Venetiaanse gekleurde huisjes aan de boulevard en de kleine onbewoonde eilandjes voor de kust. Tientallen gastvrije Griekse tavernes zijn in de zwoele namiddag de perfecte spot  voor een locale ouzo, met uitzicht op de flanerende bezoekers.

Het dorp Parga ligt tegen de berg aan.  Tegenover het eiland Corfu en nabij de Albanese grens. Met 12000 inwoners een behoorlijk dorp.
Aan de noordkant ligt Chrisogial met Valtos beach dat vaak tot Parga gerekend wordt.

Stranden van Parga

Parga heeft twee zandstranden, namelijk Krioneri en het kleine piso Krioneri (ookwel Golfo Beach). Bezoek je Golfo Beach, breng dan een bezoek aan moeder en dochter in de Golfo Beach taverna met heerlijke Griekse maaltijden en locale muziek.
De stranden zijn van grof zand en in de zomermaanden voorzien van strandbedjes, parasols en douches.
Omdat beide stranden in een baai liggen en de baai goed beschut ligt door kleine eilandjes voor de kust, kun je er heel fijn zwemmen. In de baai van Krioneri kun je zelfs naar de kerk van Panagia op het eiland zwemmen.

Aan de boulevard ligt ook nog een lange steiger waar boten uit Lefkas-eiland en de eilanden Paxos en Anti-Paxos regelmatig aanleggen.
De toeristen die via zee komen, dwalen heerlijk door de typisch Griekse smalle straatjes achter de boulevard. Hier vind je leuke kledingboetiekjes en winkeltjes met handwerk.

Fort van Parga

Het letterlijk hoogtepunt van Parga is een bezoek aan het fort. Vanaf de boulevard zijn het om en nabij 400 traptreden door smalle steegjes naar het fort van Parga toe. Oorspronkelijk is het kasteel door Grieken gebouwd. Tot piraat Barbaross het vernielde in 1537. In 1792 herbouwden de Venetianen het en kreeg het de huidige vorm. Binnen het fort stonden 400 huizen waar de inwoners van Parga vroeger woonden.

Het Ottomaanse leger deed vele pogingen om het fort te veroveren, maar steeds mislukte dat. Tot in 1819 Ali Pasja, een Ottomaan, het kasteel van de Venetianen kocht. Hij maakte er een harem van. Als je het fort anno 2023 bezoekt heb je wel wat fantasie nodig om je daar een voorstelling van te maken. Het ligt er verwaarloosd bij. Hoewel er in de afgelopen jaren nog een café in het kasteel huisde is dat nu ook verdwenen. De gemeente zegt geen geld te hebben om het te onderhouden. Hier en daar staan bordjes ‘betreden op eigen risico’. En dat doet menigeen. Voor het prachtige uitzicht.

En ben je na een klim naar het fort, een wandeling over de boulevard en wat shoppen in de sfeervolle straatjes nog niet klaar om op een heerlijk terras neer te ploffen? Bezoek dan het kerkelijk museum naast de kerk van Agioi Apostoli, in het centrum van Parga. Hier vind je allerlei kerkelijke items en Parga’s trots: de 300 jaar oude vlag van de stad.

Ook is het leuk om de oude Olijfoliefabriek te bezichtigen. Je kunt hier tijdens openingstijden een filmpje van het olijfolieproces zien, een rondleiding door de oude fabriek krijgen en olijfolie proeven en kopen. De fabriek werd in 1974 gesloten in verband met de grote vervuiling. Nu is de fabriek in Agia, op ongeveer 7 km van Parga.

Tenslotte kun je het Villa Rossa ingaan. Het gebouw aan het einde van het Krioneri-strand is aan het begin van de 20^ste eeuw gebouwd door een rijke tabaksondernemer Telemachos Bazios en zijn vrouw Aphrodite. Tijdens de 2^de Wereldoorlog functioneerde het als ziekenhuisje en later als schooltje voor jonge vrouwen. Het huis heeft een prominente rol gespeeld in de sociaal culturele ontwikkeling van deze regio. Aphrodite was een van de eerste vrouwen die gekozen werd in het lokale regeringssysteem. Nu is het een Boutique Beach resort en is het kleine museum dat hier gevestigd is niet meer geopend sinds de Corona-sluiting. Volgens de receptioniste zal het in de zomer van 2024 weer geopend worden.

In de omgeving

Te doen in de omgeving: een wandeling door de rivier de Acheron en een bezoek aan het dodenorakel, het Nekromanteion van Acheron in het dorp Mesopotamis.
Het beste bezoek je eerst het Nekromanteion, de kleine opgravingen van de tempel liggen op een heuvel aan de oever van de rivier.
De tempel was gewijd aan Hades, de God van de onderwereld. Vanaf hier zouden de overledenen het dodenrijk binnengaan omdat de rivier de Acheron, 52km lang, in verbinding stond met de Styx, de grensrivier naar het dodenrijk. 

Acheron Rivier

Wilde je, als lid van het gewone volk, de raad van een gestorvene, dan kon je voor bemiddeling hulp inroepen van de priester. Dat kostte wel tijd, om precies te zijn een hele maand. In die tijd daalde de raadvrager met de priester af in de aardedonkere gangen en doolhoven van het heiligdom. De raadvrager moest offers brengen en kreeg daarvoor in ruil van de priester vruchten en zaden te eten die geestverruimend werkten. Aan het eind van de maand was de raadvrager zo gedesoriënteerd, dat hij werkelijk meende de opgeroepen geest te ontmoeten. De orakeltaal, oftewel de wartaal van de priester, maakte dit geloof compleet. Na de ontmoeting met de dode moest de raadvragende nog drie dagen blijven om te herstellen van de schok. Hij kreeg verder absolute zwijgplicht. Overtreding zou de dood tot gevolg hebben.

Je kunt op verschillende plekken de ijskoude rivier in. Diverse bronnen en het smeltwater vanuit de bergen van Ioannina zorgen voor een koude, heldere stroom. Bij het plaatsje Gliki kun je het water in of er over raften of kanoën of ziplinen. Men zegt dat de Griekse held Achilles in deze rivier is gedoopt en daardoor onsterfelijk is geworden. Behalve bij zijn achillespees, want daar hield zijn moeder hem aan vast.

Zalongo monument

Rijd je nog iets verder naar het zuiden dan kun je het historische bergdorp Zalongo bezoeken. Op de gelijknamige berg staat het Zalongo monument. Hier voltrok zich in 1803 een van de grootste drama’s uit de Griekse geschiedenis. Het beeld, dat de dans van Zalongo wordt genoemd, is 13 meter hoog en 18 meter lang, te bereiken via een geplaveide stenen trap met meer dan 400 treden.

Inwoners van Souli sloegen in 1803 op de vlucht voor de Turkse soldaten van Ali Pasha. Zestig vrouwen en hun kinderen werden in het nauw gedreven en kwamen tot de rand van het klif. Daar begonnen ze te dansen. Ze hielden elkaar vast, duwden vervolgens eerst hun kinderen van de rots en sprongen er toen achteraan. Ze kozen voor de dood, boven die van onderdanigheid. Ter nagedachtenis aan deze dappere gebeurtenis werd dit monument in 1961 onthuld. Het staat voor liefde en vrijheid. En voor vechtlust om te overleven.

Foto Zalongo monument gemaakt door Patricia van Doorne.
Meer Griekse blog? ik schreef er een aantal. Kijk hier. Ik maakte deze reis als reisbegeleidster van Estivant. WIl je ook eens mee op singlereis met Estivant?