Voor Estivant mag ik een groep van 12 Singles in maart 2020 een onvergetelijke vakantie bezorgen. En onvergetelijk werd het.
We verblijven in het Vitalclass hotel (****) in Costa Teguise, Lanzarote. Een viersterren hotel. De ligging is ver buiten het centrum aan de doorgaande weg vanaf Arrecife naar Teguise.
Geen ideale ligging. Wanneer ik aan kom lopen lijkt het hotel gesloten. Er is geen parkeerplaats, dus geen auto’s voor de deur en ook kun je er niet naar binnen kijken.
Op onderzoek uit
Bij de receptie is het uitgestorven, op de receptioniste in een klein kantoortje na. Ik krijg van haar direct een drankje aangeboden en wordt vriendelijk naar mijn kamer gewezen.
De kamer is gi-gan-tisch. Ruim, verzorgd en van alle gemakken voorzien. Een woonkamer met tweezitter, leunstoel, eettafel met vier stoelen, dressoir en flatscreen. Daarnaast een compleet ingerichte keuken met servies voor vier personen, een tweepitter, koelkast en veel bewegingsruimte. Daarnaast een megabadkamer, met twee wastafels, veel ruimte voor het toilet en een inloopdouche. Ook staat er een weegschaal. Dat vind ik jammer. Maar dat kan persoonlijk zijn.
De vierde ruimte is de slaapkamer, twee ruime éénpersoonsbedden, veel kastruimte, een kaptafel en weer een flatscreen. Alles strak in de lichtblauwe, maar vooral witte lak.
Tenslotte zit er nog een ruim balkon aan de kamer, in mijn geval met uitzicht op links het zwembad en rechts de jeu de boulesbaan.
Ik ga op zoek naar wat er nog meer te beleven is. Ik zie sport en welness. Na even zoeken kom ik bij een aparte ingang naar een 25 meter bad, met thermobaden erbij. Een welness, die ik niet van binnen heb gezien, maar meerdere behandelruimten moet hebben. En een zeer ruime fitness met een zaal voor groepsactiviteiten. En dat ziet er allemaal heel mooi, veilig en verzorgd uit!
Door naar de eetzaal. Er wordt 3 x per dag een gezond en smaakvol buffet geserveerd. Het is heel ruim opgezet, met één kok die life-cooking verzorgd.
Na een paar dagen ontdek ik dat dit hotel veel gebruikt wordt voor triatleten; het noorden van Lanzarote nodigt uit tot mooie fietstochten, zwemmen kan in zee en in het binnenbad van Vitalclass en door de ligging buiten het centrum kun je zo de weg op voor een lange hardlooproute.
De bar gaat om 18.30uur open, maar is erg rustig. De sportieve gast ligt op bed, de jongelui gaat naar het centrum.
De animatie wordt verzorgd door 2 jonge heren. Drie activiteiten als sjoelen/yoga/darten of bijvoorbeeld jeudeboules/aquagym/cuben overdag. In de avond kinderdisco/bingo en dan of een goochelaar, of een bandje of een danseres. Mijns inziens is het een geweldige plek, maar voor wat meer afleiding kun je beter in het centrum zitten.
Er staan deze week heel wat excursies gepland: Nationaal (vulkaan-)Park Timanfaya, Jeepsafari, Catamaranzeilen, Ebike tocht, Jameos de Agua, Wijnproeverij, Vulkaanwandeling.
Om de gasten een weloverwogen keuze voor de excursies te laten maken vertel ik eerst e.e.a. over Lanzarote:
César Manrique
Zeg je Lanzarote, dan zeg je César Manrique. Geboren in 1919 in Arrecife, overleden in 1992, te Tahiche, Lanzarote. Deze alleskunner: monumentenverzorger, bouwadviseur, ecoloog, kunstschilder, beeldhouwer en architect gaf Lanzarote een special effect. Natuur en Cultuur in evenwicht was zijn boodschap. Hij creëerde o.a. Mirador del Rio, Jameos del Agua, Jardin de Cactus en hotel Gran Melia Salinas. Op verschillende rotondes van Lanzarote vind je ook nog windsculpturen van zijn hand.
In de jaren 80 groeide het toerisme enorm op Lanzarote. Manrique organiseerde protesten tegen grootschalige nieuwbouw ten behoeve van massatoerisme. Dit was zijns inziens niet in balans met de natuur. Hij zorgde ervoor dat er een tijdelijke bouwstop werd ingevoerd. Bovendien zorgde zijn protest ervoor dat er geen grote reclameborden langs de wegen geplaatst werden, dat er niet hoger dan 4 etages gebouwd werd en dat de huizen wit zouden zijn met raamkozijnen in de kleuren groen, blauw en bruin. Dit alles uit liefde voor zijn eiland.
Helaas overleed Manrique op 72 jarige leeftijd bij een verkeersongeval. Een stichting zet zijn boodschap voort
Uitgestrekte brede zandstranden zul je op Lanzarote niet vinden. In het zuiden zijn de Playa Papagayo bij Playa Blanca de mooiste zandstranden die Lanzarote te bieden heeft. Costa Teguise is na Puerto del Carmen en Playa Blanca, de derde badplaats van Lanzarote. Costa Teguise heeft 5 stranden, die in wonderschone baaitjes liggen. Van Noord naar Zuid zijn dat:
1)Playa de los Charcos
Dit strand wordt aan de noordkant bijna uitsluitend gebruikt voor hotelgasten van Sands Beachresort. In het midden van de baai is een grote parkeerplaats en eindhalte van de lokale bus. Hier komen in de weekenden dan ook wel ‘locals’ op het strand om te relaxen en op de parkeerplaats staan ook wel campers. Het strand is rustig. Geen strandbedden of horeca op het strand. Er loopt een smalle promenade langs de baai maar deze houdt na 600 meter weer op.
2) Las Cucharas
Iets zuidelijker vindt men Las Cucharas beach. Het grootste strand van Costa Teguise aan het centrum en de uitgaanswijk. Hier vind je meerdere verhuurders van bedjes en parasols (€ 4,00 per bed). Ook is er bewaking op het strand, zodat je er veilig het water in kunt. Tevens is er een groot toiletgebouw aan de boulevard, bij de windsurfschool. De windsurfers hebben hier een eigen strook in het water, zodat daar niet gezwommen wordt. Je kunt hier in het hoogseizoen ook jetski’s huren. Langs de baai loopt een vrolijke geel/blauwe promenade.
3) Playa del Jabillo
Dit strand ligt tegen het centrum aan. Op de boulevard vind je diverse fitnessapparaten en daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt door de vele overwinteraars. Het strand is een soort halve maan, aan de onderzijde heb je strand, aan de bovenkant slechts rotsen. Omdat de baai zo mooi rond is kun je er ongestoord baantjes zwemmen van ongeveer 150 meter. Ook hier is bewaking op het strand en een groot toiletgebouw met toiletten en douches. Net iets buiten de baai is ruimte voor naakt zonnen.
4) Playa Bastian
Ook wel het terrassenstrand, bij de uitkijktoren. Het strand bij dit baaitje is in mooie etages aangelegd, zodat de gasten van een natuurlijk windscherm kunnen genieten. Dat de natuur zich hier verder niets van aantrekt merk je als je het water in wilt. Hoe aantrekkelijk het strand ook, het water ingaan is een verschrikking. Ik heb geen waterschoenen mee en dan is het voor mijn eelt loze voeten een hel. De scherpe randen aan de zwarte lavastenen laten kleine sneetjes achter op mijn voeten.
Ook hier weer keurig verzorgde toiletten, douches en een ruimte om je om te kleden. Er is geen horeca in de directe omgeving dus neem een watertje mee.
5) Playa el ancla
Ik zag dit strandje na 9 dagen Lanzarote op mijn kaart. Ik vroeg de receptie waar het was, want ik had het nog niet ontdekt. De receptioniste wist het niet. Google maps stuurde me 2,1 km naar het zuiden. Daar was ik al geweest maar ik kon me geen strandje herrineren. Wat blijkt? De baai, zonder strand, ligt achter een groot hotel. Omdat je er eigenlijk niet te water kunt gaan is het me niet opgevallen.
Dat wil niet zeggen dat het er daarom juist heel vredig bij ligt.
Ik vertrok dus begin maart en mijn Single-groep volgde een paar dagen later. Oorspronkelijk waren er twee weken Lanzarote gepland, maar door weinig animo werd dat één samengestelde groep met leeftijd van 36-66 jaar.
Toen ik vertrok naar Lanzarote was Corona nog een Aziatisch virus.
Echter, toen mijn reisgenoten arriveerden, was dat al iets veranderd. We lachten nog om minister president Rutte die aangaf geen handen meer te schudden.
Op dag 2 stond de Timanfaya-trip gepland. Een prachtige en informatieve dag. Langzaam sijpelde er wat nieuws binnen over de ernst van de situatie in Italië en ook dat het virus in Brabant snel om zich heen sloeg. Eén van de Singles had flink carnaval gevierd en daar een feesthoestje aan over gehouden. We zaten nog in de fase dat je verontschuldigend kon zeggen: ik heb het niet, dit is m’n Carnaval-hoest.
Dag 3 was de dag van de jeepsafari voor de jongeren onder ons. Crazy David realiseerde voor hen een onvergetelijke dag. De rest van de groep lag lekker aan het strand. In onze groep was een dame die de (social-) media goed in de gaten had en wist ons steeds iets meer verontrustende berichten met betrekking tot het COVID 19 virus te vertellen.
Op dag 4 mocht ik met 5 leden van de groep mee op een Catamaran-trip. Een paar uur op zee, dus een paar uur geen nieuws.
Bij terugkomst in het hotel proefde ik voor de eerste keer wat serieuze onrust. Spanje bleek ook flink getroffen te zijn. Dus zouden wij hinder ondervinden bij het terugkeren naar Schiphol? In Tenerife in een hotel zaten al toeristen in quarantaine. ..
Dag 5 was de dag van de vulkaanwandeling. Een negenpersoonsbusje vol. Crazy David had de route her en der aangepast want Spanje had zijn musea gesloten voor publiek.
Het leek nog zo onwerkelijk. In Nederland was van een lockdown echt nog helemaal geen sprake.
In de avond wisten we al veel meer. Een dag later zouden ook de restaurants gaan sluiten.
Dag 6 was een dag van onwerkelijkheid. Waren de restaurants echt gesloten? In kleine groepjes wandelden we over de boulevard. Deze was nog vol met toeristen. Die echter nergens meer terecht konden behalve in de supermarkt. Dit leek een vakantie in een soort van slechte sciencefictionfilm. We besloten ’s middags te quizzen en de avond te dineren in het hotel. Toen ging mijn telefoon, 17.50 uur 15 maart, in het beeldscherm stond Marieke Lunia: “Kim, sorry dat ik bel maar het restaurant moet over 10 minuten dicht, hoe dan?’ Huh, in Nederland ook al?
Ook op de Canarische eilanden waren in rap tempo inmiddels de regels aangescherpt. Lacherig bestellen we op 1,5 meter afstand onze alcoholische afleiding en drinken deze in de lobby. De bar was dicht, maar eigenlijk wist niemand wat de regels waren voor hotelgasten.
Dag 7. Dag van lichte paniek. Kunnen we morgen wel vliegen? Moeten we bij terugkomst in Quarantaine?
Ook in Vitalclass worden de regels weer aangescherpt. Waar we eerst nog gezellig aan het zwembad lagen werden we nu naar onze kamers gestuurd.
Tijd voor wat afleiding. Ik stel voor dat we ons eigen diner klaarmaken. We hebben een hele goede hobbykok in de groep en we mogen nog naar de supermark….. het wordt een kookworkshop Spaans eten. Omdat we tenslotte al een week met elkaar optrekken, we zijn, zeg maar, één huishouden, besluiten we op het grootste terras samen te eten.
Wanneer juist een half uur voor het eten Estivant kan bevestigen dat wij gewoon op schema vertrekken is het opluchting alom. We gaan er een leuke avond van maken.
En dat wordt het! Voor velen toch de laatste avond in gezelschap want eenmaal thuis zullen velen menig uurtje alleen moeten doorbrengen. Hoewel Nederland kiest voor een Intelligente Lockdown is het vooruitzicht na vandaag niet veel beter.
Na een uur step ik weer naar de supermarkt en haal nog wat wijn ……… We genieten er nog van deze avond!
Op 18 maart worden we met 12 personen in een grote touringcar naar het vliegtuig gebracht. Aldaar veel gestrande reizigers die nog hopen op een ticket. We vertrekken een half uur later door de lange rijen bij de douane. De tussenlanding op Tenerife verloopt probleemloos en we landen op tijd op Nederlandse bodem.
We vliegen elkaar nog om de hals (?!) bij het afscheid en kijken terug op een bijzondere reis.
