Op herhaling
‘Als River eindexamen doet gaan wij naar de giraffen’, Diez legt uit. ‘Wij gaan in Februari naar Afrika, toch mam?’, ze zoekt mijn blik. De wijsneus staat Marjolein, haar oppas, te vertellen. ‘En hoe heet dat land ook al weer?’, ongeduldig. ‘Kenia’, zeg ik. ‘Oja, Kenia, daar gaan we giraffenpoep scheppen. En ook mogen we ze dan eten geven, hè mam? En ik denk ook wel dat we ze mogen aaien, toch?’ zegt ze. Als je niet snel een antwoord geeft heb je de volgende vraag al om je oren. ‘En we gaan geld inzamelen voor onderzoek, voor giraffenonderzoek.’ ‘Ja, Diez dat klopt helemaal.’
Ik denk terug aan mijn vrijwilligersreis in 2017 met oudste dochter River.
Ontembare reislust bracht mij het volgende idee: een maand lang met m’n dochter ‘nieuwe’ eilanden ontdekken!
Om daar begrip en goedkeuring voor te krijgen van school en zakelijke relaties had ik een doel nodig. Een nieuwe taal is educatief onderbouwd, een sociale reis goed voor zakelijke inspiratie. En dus kwamen we terecht bij Projects Abroad, een organisatie voor vrijwilligersprojecten over de hele wereld. Met mijn kennis van de Spaanse taal was een project op de Galapagos eilanden gauw gekozen. We konden er als moeder-dochter terecht op een basisschooltje om de kinderen te helpen met basis hygiëne, fijne motoriek en taalontwikkeling.
Behalve dat River een jaar lang Spaanse les volgde, verzamelden we ook geld in voor ons project. Hiertoe organiseerde we een gesponsorde; ‘waar schijt de koe’, we verkochten zelfgemaakte jam op de markt en vroegen donaties voor de verjaardagen.
Darwins evolutietheorie
In februari 2017 begon onze reis. Vanuit Europa moet je altijd via het vaste land van Ecuador vliegen. Wij kozen voor een goedkope optie: Amsterdam- Madrid- Quito-SanCristobal, totale reisduur 36 uur. De 5 grootste eilanden van de Galapagos zijn Isabela, Santa Cruz, Fernandina, Santiago en San Cristobal, waar wij verblijven, in de hoofdstad Puerto Baquerizo Moreno. Als we denken aan de Galapagos Eilanden, dan denken we aan Charles Darwin. Zijn evolutietheorie zette de eilanden op de kaart. In 1832 annexeerde Ecuador de eilanden, in 1835 zette Darwin er voet aan grond. Hij ontdekte dat het ontstaan van variatie in soorten plaatsvindt door erfelijke aanpassingen. Omdat de eilandengroep meer dan 1000km van de kust ligt ontwikkelden diersoorten zich op hun eigen manier. Een aantal vogels verloren het vermogen om te vliegen, de later vernoemde Darwinvinken vormden de snavel alnaar het eiland meer insecten of zaden bood, de landschildpadden groeiden tot enorme omvang uit en de zeeleguanen leerden grazen onder water.
Het eerste wat ons opvalt in San Cristobal zijn de zeeleeuwen, ‘lobos’. Ze zijn niet schuw en liggen werkelijk overal: op de rotsen, op het strand, op de boulevard en ook in de voortuin en op het terras. Het mooiste vind ik hun gejank. ‘oew, oew, aaaaeeeoow’, klinkt het op straat, maar we horen ze ook ’s nachts als we in ons bed liggen, hemelsbreed 100 meter van de kust.
Hostal Catleya van Trudy en Ivan
We verblijven in een gastgezin. In de tuin van Trudy en Ivan zijn zes bed en breakfast-kamers gerealiseerd, die regelmatig verhuurd worden aan Projects Abroad. Onze kamer is sober maar prima (hostal Catleya **). Het gastgezin is heel hartelijk. Trudy en Ivan, die werkt als visser, het oudste beroep van de Galapagos, wonen er samen met hun zoon Harry en zoon Mario. Drie keer per dag mogen we bij het gezin aan tafel aanschuiven voor een eenvoudige maar smakelijke maaltijd. We eten vooral vis of kip met rijst. Af en toe met komkommer, soms met een tomatensausje.
Het is fijn hun taal te spreken. Trudy vertelt me veel over de geschiedenis en de actuele problematiek. Sinds 2001 zijn het aantal toeristen dat het Nationaal Park de Galapagos bezoekt gestegen van 80.000 per jaar naar 241.000 per jaar in 2016. Dit houdt in een bedreiging voor het bijzondere ecosysteem enerzijds en anderzijds een toeloop van hoger opgeleide immigranten van het vasteland Ecuador die de eigen bevolking het werk afneemt. Via Projects Abroad proberen vrijwilligers de inheemse bevolking van de Galapagos die achterstand in opleiding te doen verkleinen. Door beter onderwijs maken zij ook kans op een baan in het toerisme.
Onze school staat in het ‘centrum’ van Puerto Baquerizo Moreno. We bieden ondersteuning in de groepen 3-5 jarigen en 6-8 jarigen, met handen wassen, eten met bestek, zwemles, het vasthouden van een kleurpotlood, het bouwen met blokken, Engelse woordjes en het aanleren van regels. Iedere ochtend wandelen we om 7.30uur naar school en om 12.30uur voldaan weer terug. De middag is voor strand, lezen en zwemmen. De weekenden om andere plaatsen en dieren te ontmoeten.
San Cristobal
Onze favoriete plekjes:
San Cristobal: met een boot naar Leon Dormido, kicker rock. Een rots die doet denken aan een slapende leeuw. Het gaat niet om de bestemming maar de reis ernaartoe. De baai van ‘el Moreno’ is nog mooier vanaf het water. Hier staat de tijd echt stil, zo moet het 50 jaar geleden ook op andere plaatsen op de wereld zijn geweest. De natuur bepaalt. Onderweg passeer je Isla Lobos, een zeeleeuwenkolonie en daar zien we ook voor het eerst de blauwvoetgent.
Wat wij ook een bijzondere ervaring vonden was Tongo Reef, een surfers Paradise. Om er te komen moet je door de militaire zone, om hier toegang te krijgen heb je een surfboard en je paspoort nodig. Ongerepte natuur, hier zien we zeeleguanen. Nergens anders ter wereld leeft deze soort ‘hagedis’. Hij haalt zijn voedsel uit zee en heeft speciale klieren ontwikkelt om van het overtollige zout in het voedsel af te komen. Na een duik in het water moet de leguaan op temperatuur komen in de zon. Al zonnebadend met de zeeleguanen kijken we loom naar de surfers op de achtergrond.
Calypso restaurant op de pier is vrijwilligers favorite. Internationale keuken met burgers, pizzas en empanadas. Vooral de cocktailkaart valt in de smaak. Wanneer we ons gastgezin trakteren en zij de locatie kiezen: dineren we bij Lucky’s; echt Ecuadoriaanse keuken. Heerlijk (verse vis en rijst!) en heel goedkoop.
Santa Cruz
Santa Cruz: must see; Charles Darwin Research Centre, over de evolutietheorie. Wil je echter grote schildpadden in het wild bekijken, ga dan naar El Chato Tortoise Natuurreservaat. Bij binnenkomst kun je vragen waar de schildpadden in de ochtend bij de telling gespot zijn, grote kans dat ze gezien hun bewegingssnelheid, daar nog in de buurt zijn.
Ook een aanrader is de Laguna de las Ninfas. Wij hadden de mazzel hier flamingo’s en pelikanen tegen te komen.
Wij sliepen in Santa Cruz in een hostel, backpackersstyle Hospedeja Carliza11. Niet aan te raden. Slecht bed, mega gehorig, niet schoon. Wel spotgoedkoop en dichtbij Tortuga Bay, een van de mooiste witte stranden van Zuid-Amerika. Voor het avond eten zaten we in de hoofdstraat van Puerto Ayora, een levendig centrum met een echte foodmarkt. Wil je een avondje stappen en andere toeristen ontmoeten, dan kan dat hier.
Isla Isabela
Isla Isabela: hier zou je minimaal een week moeten blijven! Helaas hadden wij die tijd niet en dus hebben we geen van de vulkanen beklommen.
Wij hadden een missie; de Galapagos Pinguïn. Allereerst met een boot naar Los Tuneles. De beste snorkelplek van alle eilanden. We worden verwend: we zien er witpunt haaien, mantaroggen, adelaarsroggen en zeeschildpadden.
Maar het is nog niet genoeg, we willen graag de pinguïns zien. We boeken nog een boottrip naar Elizabeth Bay. En ja hoor, schattige kleine Galapagos Pinguïns op de rotsen!
De laatste dag in dit paradijs brengen we door aan het strand. Perfecte plek voor de beginnende surfer. River ploetert er uren in het water en kan aan het einde van de avond op haar surfplank staan. En ik, wat denk je? Boek in de hand en voetjes in het zand!
Hier verblijven we, ook backpackersstyle in La posada del Caminante, wederom een goede tip van de Lonely Planet.
Met Diez ging ik uiteindelijk naar Costa Rica. Vrijwilligerswerk in Playa Tortuga. Je leest er hier meer over.
