Een bijzonder verjaardagscadeau
‘Dit jaar ben ik niet je verjaardag vergeten, kijk eens meid, van harte gefeliciteerd’, mijn vader overhandigt mij triomfantelijk een langwerpig pakje dat lijkt op een boek. ‘Een boek?, gok ik? Dank je pap.’ Ik scheur het papier eraf en lees; de Lofoten. ‘Oh wat gaaf, dat ken ik helemaal niet’, zeg ik. ‘Dan is het tijd dat je het gaat ontdekken! Dit boekje staat symbool voor een reis met je Noorse nicht naar de Lofoten.’ Ik vlieg mijn vader om de hals. Wow.
En zo ging ik met Randi op reis. Martine van Tui@home.nl regelde de reis naar een eilandengroep die ik helemaal niet kende. Randi was er al eens geweest. Te kamperen. Met haar ouders. Veertig jaar geleden. Voor meer achtergrondinformatie klik hier.
Vliegveld Evenes
Vlieg je naar de Lofoten, dan vlieg je op Evenes. Dit petieterige vliegveld met slechts 1 landingsbaan en 2 bagagebanden is een belevenis op zich. Stijgt er een vliegtuig op, moet iedereen naar binnen. De aankomst, annex vertrekhal ligt namelijk naast de landingsbaan.
Bovendien gaat de luchthaven een uur nadat de laatste vlucht geland is, dicht. Lichten uit, iedereen naar buiten. Klaar. En heb je dan nog niet je huurauto? Dan kom je morgen maar terug.
Zo startte onze reis anders dan gepland. Maar hé, ook dit hoort bij het avontuur.
Austvagøy
Onze eerste stop op de Lofoten is bij de kapel van Sildpollneset. Dit gebedshuis werd in 1890 opgericht door vissers en zeevaarders rond de Austnesfjord. Het is gesloten voor publiek maar je hebt er een prachtig uitzicht.
Ons hotel is in Svolvaer, de ‘hoofdstad van de Lofoten’. Het Thon hotel (****) waar wij verblijven is aan het Kulturhus gebouwd. Dat geeft een artistieke, kleurrijke sfeer. Het restaurant is chique, de keuken verfijnd. De kamer is stijlvol ingericht met een espressomachine, kaart-tafel en verrekijker. Nog nooit had ik een verrekijker op mijn kamer. Je begrijpt, ik heb 3 dagen de overbuurman begluurd.
En ik was onder de indruk van het ontbijtbuffet. Compleet met smoothybar, verse jus en andere sapjes, theepotjes, koffie in alle smaken, levertraan (!) een ontbijtkok die live het verse fruit snijdt, diverse huisgemaakte jams, eiersalade, drie soorten zalm, stokvis, haring, reke-ost, brunost, kaviaar, verschillende yoghurts, een koekjeswinkel met alle soortige lekkernijen, een warm buffet met gekookt en gebakken ei, omelet, vega-omelet, boerenomelet, wafels, een glutenarm en lactoseo-vrij hoek, diverse eigengemaakte crackers en zoete broodjes en hartige broodjes in de broodcorner. En een pianist. Je leest het goed; een pianiste aan het ontbijt.
Ik weet niet wat dit grapje heeft gekost. Sterker nog, ik wil het niet weten.
Svolvӕr
Direct aan de kade van het Thon hotel stopt ook de Hurtigruten, de bekende postboot die van Bergen tot Kirkenes vaart. We hebben daar goed uitzicht op vanuit ons hotel. Thon ligt midden in het centrum, aan de haven. Svolvӕr is een charmant plaatsje en je kunt wandelen naar alle bezienswaardigheden. Wij bezochten er ’s avonds Magic Ice. Een ijsmuseum met ijs sculpturen in Lofoten-stijl. Wij vonden het meer een exclusieve bar met ijskunst.
Een aanrader is het stadsdeel Svinøya! Om er te komen moet je over de steile brug vanuit het centrum lopen. Aan de ene kant van de brug zie je het embleem van de stad, de Svolvӕrgeita. Een rotsformatie waar duidelijk de kop van een geit in te herkennen is. Het is een oude trollenlegende dat een geïrriteerde trol de geit tegen de berg heeft gesmeten.
Hier op het Svinøya eiland, dat voor het grootste gedeelte in handen was van Gunnar Berg, een rijke koopman, is nog duidelijk hoe belangrijk de visserij is voor de Lofoten. Menig visverwerkingsfabriek bevindt zich aan de baai. En kleine rode vissershuisjes, de zogenaamde Rorbu’s maar ook de visrekken waar de kabeljauw tot stokvis hangt te drogen, getuigen hiervan.
RIB Boat excursie
Wij stapten de volgende dag op in Svolvaer voor een Rib Boat excursie. Op zoek naar zee-arenden en misschien wel walvissen. Die walvissen hebben we niet gezien, dat is meer uitzondering dan regel in deze tijd van het jaar. Zee-arenden des te meer. Deze territoriale roofvogels zijn op de grens van de territoria goed benaderbaar. En wellicht helpt het mee dat deze Ribboat 365 dagen per jaar deze spot aan doet? Met een emmer verse vis.
Met de Rib-boot kunnen we ook de Trollfjord invaren. Steile rotsen tot wel 1000 meter om je heen. Ik voel me klein. Klein tussen al het imponerende natuurgeweld. Alleen met een boot kun je hier komen. Een oorverdovende stilte. Nu weet ik wat dat betekent.
Henningsvӕr
Op weg naar Henningsvӕr passeren we Rørvikstranda. Een klein stroompje mondt hier uit in zee. Wit strand en als we beter kijken is er een mogelijkheid tot wild kamperen. Overal in Noorwegen geldt het allemansrecht. Dat wil zeggen dat je in open landschap overal je tentje op mag zetten. Hier hebben ze er zelfs een toilet en douche bij geplaatst.
Henningsvӕr is één van de parels op de Lofoten. Het 500 inwoners tellende plaatsje ligt aan het einde van dit eiland. Het dorp heeft een authentieke uitstraling. Vanaf de pier heb je een fantastisch uitzicht op de veelkleurige vissershutten en de boten in de haven.
Op het marktplein zijn drie ambachtelijke bedrijfjes ondergebracht in de Engelskmannsbrygga. Rond 1900 werd dit gebouw hier neergezet door een Engelse onderneming als levertraanfabriek. Toen wij er waren was de glasblazerij in bedrijf. Op andere dagen, in het hoogseizoen, kun je ook kijken bij de pottenbakkerij en het fotoatelier. Henningsvӕr bezoeken is echt een aanrader.
Laukvik
Helemaal aan de Noordelijke kant van Austvagøy ligt Laukvik. Dit kleine vissersdorpje is een goede plek om het Noorderlicht te bewonderen. Tenminste, als er geen dicht wolkendek is.
Wij liepen er een rondje door het dorp, bekeken de kerk (weer alleen van buiten) en genoten van het uitzicht.
Gimsøy en Vestvågøy
Een steile brug over de Gimsøystraumen brengt ons via Gimsøy op Vestvågoy. Dit is het grootste eiland van de archipel. Bovendien is het eiland vruchtbaar. Het is de landbouwgemeente van de Lofoten. Ik heb me laten vertellen dat het hier zomers vol staat met geiten. Daar maakt men dan de populaire bruine geitenkaas brunost van.
In het dorpje Borg bevindt zich de populairste attractie van de Lofoten. Het Lofotr Vikingmuseum. Hier zijn restanten opgegraven van het grootste Vikinghuis dat met ooit ontdekt heeft. Boek een gids en ga op interactieve reis terug in de tijd. Tenminste, in het hoogseizoen, als alles geopend is.
Wij bewonderen in Offersøy de Lofotruna. Het regionale logo van de Lofoten dat in 1990 werd gelanceerd. Het embleem staat voor de verbondenheid tussen mens, boot en vis. Het hangt tegen de wand van de berg en is moeilijk te vinden in het donker.
Flakstadøy en Moskenesøy
Flakstadøy tenslotte, vormt met Moskensøy het West-Lofoten. Je komt hier via de Nappstraumtunnel. Deze steile tunnel is op zijn diepste punt 63 meter onder het water en 35 meter onder de zeebodem.
Wij rijden naar Ramberg. Hier is het net of je op een Caribisch eiland staat.
En we rijden door naar het einde, naar A. Dat op zich is al een belevenis want hier komen we de eerste stoplichten van de eilandenketting tegen. De overtochten tussen de verschillende eilandjes zijn hier veel smaller. We kunnen elkaar niet meer passeren en wachten dus rustig af.
Ook in Sakrisøy maken we een rondje door het dorp. Hier veel gele en rode huizen. Okergele verf was vroeger duurder dan de rode variant en stond dus symbool voor zekere rijkdom. De allerrijksten verfden hun huis echter wit.
We komen aan in Reine, het allerpopulairste plaatsje van de Lofoten. Het Amerikaanse blad Time Magazine riep het uitzicht op Riene uit tot het mooiste ter wereld. Landschapsschilder Otto Sindlich vereeuwigde dit uitzicht in 1883 met het beroemde doek Fra Reine. Een sprookjesachtige plaat.
Blijkbaar is het dorp in de zomermaanden zo druk dat je bij betreden van het centrum wordt omgeleid naar een groot parkeerterrein. Hier kun je betalen voor je parkeertijd. Niet echt authentiek.
Tind
Wij vonden Tind veel echter. Nog kleiner en ongerepter. Bovendien heeft de lokale bevolking hier een enorme zalmtrap aangelegd. Een stenen constructie in het riviertje de Tindselva om de zalm naar een bredere waterloop te loodsen. Om te paaien verlaat de zalm het zeewater en klimt tegen de stroom terug naar zijn geboorterivier. De bewoners hebben de zalm hier een handje geholpen.
Tenslotte Ᾰ. Dit plaatsnamen bordje hoort ook bij het meest gefotografeerde item van de Lofoten. Ᾰ betekent in het Noors rivier. Het dorp is vernoemd naar de rivier die er doorheen stroomt. Dit dorp werd opgebouwd door de families Ellingsen en Nilsen/Hennum, vanaf 1843. Zij woonden in de twee centraal gelegen witte huizen. De oude dorpskern wordt verder gedomineerd door het Norsk Friskevӕrmuseum. Museum van het Noorse vissersdorp. De geschiedenis van de visserij op de Lofoten wordt hier tentoongesteld. Ook zijn er huizen van vissersfamilies en bootschuren en de smid te bezoeken. Het 150 jaar oude bakkershuis bakt nog steeds kaneelbollen. Een bezoek meer dan waard.
En dat geldt voor de hele Lofoten. Ik kan er nog honderden woorden over schrijven, maar dat haalt het nooit bij de foto’s. Daarom extra veel fotomateriaal bij dit blog.
