Kamperen in een yurt. Geen elektriciteit. Geen stromend water. Geen toegangsweg.
Wel een digitale bevestiging van het Yurtproject, plus routebeschrijving en code voor het cijferslot.
Ingepakt om te kamperen in een yurt
Ik heb mijn warmste vest en een dikke pyjama ingepakt voor dit driedaagse uitstapje op de Veluwe. Eén, nee, twee slaapzakken in de achterbak van de auto gelegd. En een zaklamp. En drie powerbanks.
Want als ik het koud heb word ik chagrijnig, ik wil kunnen zien waar een boom staat voor ik er tegenaan loop, en voor Lunia wil ik 24/7 bereikbaar zijn.
Dus.
Kamperen in een yurt, dit uitstapje begint te lijken op deelname aan de Tour de France op een e-bike.
Yurt
Een yurt wordt in Mongolië een Ger genoemd. Deze Mongoolse Ger heeft op de boekingssite de omschrijving ‘knus’. Dat vond ik aantrekkelijk. Tot ik in de mail een dag voor vertrek zag dat de Ger op het Natuur Kampeerterrein van Quadenoord op nummer 13 staat. Nummer 13? Niet waar! Mijn bijgeloof doet me bijna op de knop ‘Annuleren’ klikken.
Landgoed
Zoals omschreven verlaten we bij Renkum de provinciale weg, langs het woonwagenkamp op het laatste stukje verharde weg. Eenmaal op het landgoed is de weg modderig met aan de zijkant van het pad de laatste restjes natte sneeuw. De kuilen variëren van middelgroot tot enorm. Voor een Mongoolse volbloed geen probleem, maar bij ons worden de veren van de Golf behoorlijk op de proef gesteld. Na een minuut of tien van hobbelen en uitwijken en stuiteren over de weg zie ik onze Ger in het verlaten bos. Bij tegel 13.
Upgrade
Een beetje zenuwachtig open ik de voordeur en constateer dan behalve dat de Ger heel knus is, ook dat deze beslapen is.
Alle uitdagingen van back to basic daargelaten, ik verwacht voor €75,00 per nacht wel een schoon bed. Ik bel met Hanna, de eigenaresse van het Yurtproject. Er blijkt een foutje door de schoonmaakploeg te zijn gemaakt. Alleen nummer 4 is schoon, we krijgen een upgrade. Yes! Geen probleem hoor, Hanna. Zenuwen weg. Op naar Yurt nummer 4. Het feest kan beginnen.
Ger
Een Ger is gemaakt van vervilte schapenwol en altijd rond zodat de wind er makkelijk omheen kan. De deur is zo laag, zodat je altijd buigt naar de bewoners als je binnenkomt. Nooit op de drempel staan! Dan blokkeer je de energie die binnenkomt. Ga vervolgens links om de Ger binnen. Achterin zitten de belangrijkste mensen.
Kachel
Voor ons verblijf is de kachel het belangrijkste van de inrichting van de Ger. Onderweg is de natte sneeuw overgegaan in regen en dat zal 48 uur lang zo blijven. De Ger is koud bij binnenkomst dus eerst op zoek naar het hout. Hanna heeft een bak met droog brandhout onder de boom gezet en dus pakken we hiervan. Voor het aanmaken moeten we wel zelf even kleine houtjes hakken. Dat doe ik wel even. Denk ik. Ik vind het eigenlijk toch mannenwerk, dus besluit ik wat water op de kachel te zetten voor een kop thee. En toe te kijken hoe Marcel het hout hakt. Brr… wat heerlijk mannelijk dit.
Toilet
De avond valt. En dus ook het besef dat ik moet plassen. Op ongeveer 100 meter afstand van de Ger staat een buitentoilet. Ook hier geen stromend water, gewoon een toiletpot met een gat in de grond. Maar beter dan op je hurken in de zeikregen onder een boom.
Alleen waar staat dat ding? Wat is dat bos donker ’s avonds! Ik ga terug voor de zaklamp. Terwijl ik, de modderplassen ontwijkend, naar het toiletgebouw zoek vraag ik mij af: heb ik hier een verklaring nodig om ondanks de avondklok het toilet te bezoeken?
Kachel
Om 2.30 uur worden we wakker. Mijn neus voelt als een ijsberg. Mijn voorhoofd is de bevroren hoogvlakte. Dit kan maar één ding betekenen. De kachel is uit. Zo constateert Marcel ook. Maar de kachel aanmaken lukt ons niet in het donker, zonder voldoende aanmaakhoutjes. Er zit niets anders op. Met je kop onder de dekens verder slapen.
Ochtend
Als ik weer wakker word heeft de held van de dag de kachel al aan. En koffie gemaakt.
Het tikken van de aanhoudende regen maakt dat we geen haast hebben om aan de wandeling te beginnen. We gaan Yahtzeeën. Tot 13.00 uur. Maar dan regent het nog steeds. Dan doen we maar even opfrissen met gekookt water, een washand en een stuk zeep. En we trekken de wandelschoenen aan.
Klompenpad
Als je op de Veluwe gaat wandelen raad ik de klompenpaden aan. Op de site, klompenpaden.nl, kun je heel makkelijk de afstand en de routebeschrijving terugvinden. Langs onze Ger liep het Hartensepad van 14 kilometer en het Molenbeeksepad van 15 kilometer, maar er zijn allerlei afstanden tussen 3 en 27 kilometer te vinden. Door het Renkumse beekdal, langs de Renkumse heide. Duidelijk aangegeven wandelingen. Mooie paden.
Landgoed Quadenoord
We lopen terug naar onze Ger via de ingang van landgoed Quadenoord, dat totaal 220 hectare groot is. Hier bij de ingang woont de familie Koker. Al 130 jaar beheren zij het landgoed. Voor het huis van de familie is een beeldentuin met Afrikaanse beelden, een voorliefde die de heer Koker aan zijn verblijf in Afrika moet hebben overgehouden.
Een deel van het landgoed is in gebruik voor akkerbouw en bosbouw. Ook is er een manege. Het grootste deel van het terrein is echter al 60 jaar in gebruik als kampeerterrein. Achteraan op de natuurkampeerplaats zijn ook seizoensplaatsen. Daar staat werkelijk van alles: oude brandweerauto’s, omgebouwde bussen en pipowagens.
Het is tegen vijven als we terug zijn bij onze Ger. We voelen ons al echte Bushpeople. Marcel stookt het vuur op. Ik vul de fluitketel met water uit de jerrycan. We koken, drinken koffie en doen de afwas. We zijn er moe van. Vanavond flink veel hout in de kachel en vroeg naar bed!
Kamperen in een yurt, iets voor jou?
Heb jij wel eens in een yurt geslapen? Of denk je na het lezen van deze blog ‘Ja dat wil ik ook!’? Laat het me weten in een reactie hieronder, ik ben benieuwd!
