Eerlijk Vilsteren, Heerlijk de Klomp

Er is veel bijzonder aan Vilsteren. Ik heb er zelfs meegemaakt, dat je er ’s middags rond 15.00uur kalebassen kunt kopen langs de weg bij een boerenbedrijf. Je legt er je portemonnee naast de kleurrijke kistjes met mini-pompoenen, stopt er vier euro in een zelfgemaakt geldkistje en je kunt vier grote en zes kleine kalebassen in je achterbak stoppen. Vervolgens maak je een wandeling van 4,5 kilometer over het landgoed, gaat er heerlijk dineren en om 20.00uur met koffie naar je kamer. Dan word je om kwart voor negen gebeld door je collega’s dat je portemonnee nog bij de kalebassen ligt. “huh, wat, hoe dan? Oja, shit vergeten!”.
Sonja Koggel staat me al op te wachten, met de beurs in de hand. Ik bedank, verontschuldig me dat ik niets mee heb om mijn dank bij te zetten, en dank nogmaals.
In het gemoedelijke, alleraardigste, pittoreske Vilsteren wonen hele eerlijke mensen!

Zondagmorgen; ik vertrek in de richting van Vilsteren, Overijssel.  Tien procent van deze provincie bestaat uit landgoederen. Dit groene erfgoed is voornamelijk in de periode van 1780-1815 in de vroege landschapstijl aangelegd met bemoeienis van architect Georg Anton Blum. De landgoederen zijn aantrekkelijk door de romantische aanleg van ronde vormen, slingerende paden en waterpartijen.. Deze landgoederen waren van oudsher in het bezit van adel en gegoede burgers. Enkele zijn nog steeds in particuliere handen, vele zijn echter overgenomen door natuurbeheersorganisaties zoals Staatsbosbeheer. Een landgoed streeft naar evenwicht voor natuur, landbouw en cultuurgeschiedenis. Met name vanwege de exploitatie van de weinig rendabele bossen, werd in 1928 de Natuurschoonwet van kracht, die eigenaren vooral fiscale voordelen biedt. Daarentegen moet het landgoed vrij toegankelijk zijn voor publiek tussen zons- op en zonsondergang.
Het landgoed Vilsteren, de familie Vilsteren werd tot in 1328 genoemd in een akte, gaat tot 1949 via vererving over op de volgende generatie. Door de vrouwelijke lijn veranderd de familienaam tot aan Cremers in 1949. Op landgoed Vilsteren staat het dorp Vilsteren, een unieke situatie. En in dat dorp bevindt zich Logis hotel Herberg de Klomp van Iris en Gertjan van Lochem.

Het is even zoeken naar de hotelingang maar eenmaal binnen voelt de Klomp als een warm bad. Ik krijg direct een welkomstdrankje aangeboden en kan tegelijk de nodige formulieren invullen. Voor ik het weet heeft de medewerkster mijn kamersleutel bij me neer gelegd en kan ik naar boven toe. De kamer is echt heel ruim en sfeervol ingericht en iemand heeft al een heel fijn lampje aangestoken op deze grauwe dag. (Ik heb stiekem gezocht naar het merk van de lampenkapjes, want ze zijn zo leuk!) De badkamer is ook al zo ruim. En een hele fijne inloopdouche zonder drempeltjes.

Te doen

Te doen: dineren in de Klomp. Ik kies voor drie gangen. De kaart is zeer deskundig opgebouwd. Niet uitgebreid, wel voor ieder wat wils. Ik word eerst verwend met een amuse van rauwe tonijn en wasabi crème. Daarna heb ik gekozen voor zalm en Hollandse garnalen. Het gerecht moet eerst op de foto. Wat een plaatje.
Als tweede gang kies ik voor de Tom ka kai soep. Ik vind dat deze in Nederland vaak geserveerd word als kokos melk met taugé, maar omdat ik weet dat Iris en Gert-Jan ook Azië fans zijn geef ik hem een kans. Beste Tom ka Kai soep ever!  Verfijnde smaken, geen overheersende kokosmelk, wel de perfecte smaak van citroengras en bamboe.
Als derde gang heb ik gekozen voor de Kabeljauw met risotto en beetgare groentjes. De kabeljauw was heerlijk, maar chapeau voor de bereiding van de knapperige groeten!
Buiten het heerlijke eten is het ook de sfeer die hier uniek is. De rust en kennis van de medewerkers voorop, de details als de kaaswagen, het lokale aperitief en het uitserveren van de sauzen aan tafel maken het compleet.

Te zien

Te zien: al het moois dat Landgoed Vilsteren te bieden heeft. Ik maak een wandeling over het landgoed. Ik begin bij de Rooms katholieke kerk, gebouwd in 1897 door de eigenaren van het landgoed, van binnen is het prachtig. Aan de achterkant ligt de begraafplaats, waar de Cremers’ een beste plek voor zichzelf bewaard hebben. Ik loop langs de sportvelden naar de theekoepel, ook door het landgoed geschonken, en heb vanaf hier een prachtig uitzicht op de Molen, die trots in het landschap staat. Aan de andere kant een mooi uitzicht op de Vecht. Ik geniet er van het uitzicht en de rust.
Wanneer ik mijn weg vervolg , kom ik langs de Erve Nienes. Dat deze boerderij bij het landgoed hoort, immers de agrarische tak, zie je aan de luiken in de kleuren en de vorm van het wapen van de oudst bekende leenheren, de ridders van Vilsteren. Ik passeer nog een aantal ‘gewone’ woningen, en later laat ik mij vertellen dat deze huizen allemaal op erfpacht staan. De bewoners betalen een soort huur voor de grond, maar door de verplichtingen die het landgoed Vilsteren aan het onderhoud en het afgeven van bouwvergunningen stelt, krijgen de bewoners hier weer een soort korting op.  Tenslotte eindig ik bij Huis Vilsteren, hier woont nog altijd een nazaat van de Cremers’.
En het is me nu wel duidelijk, zoals een waar landgoedbeheerder betaamt, de familie Cremers heerst.

Te beleven

Te beleven: de scharrelroute. Na het ontbijt krijg ik van GertJan een mand en een routebeschrijving mee. ‘De streekproducten en onze medewerkers die er mee werken, maken Herberg de Klomp bijzonder. Het verrassende is onze gasten middels deze route ook kennis te laten maken met de bedrijven achter deze producten’, aldus GertJan. De fietstocht is ongeveer 40 kilometer en lijdt mij langs diverse boerenbedrijven om daar te ‘scharrelen’. Ik weet niet goed wat ik me ervan voor moet stellen maar dan zie ik de vouchers. Het is de bedoeling dat ik bij al die bedrijven iets ophaal. Wat origineel!
Ik heb er zin in en ga naar de eerste stop; fruitteler van der Kolk. Ik kan er met de voucher een vers vruchtensapje ophalen. En ik mag er het bedrijf door lopen, wat een gastvrijheid. Ik kijk er in de kassen, en in de appelgaard. Tussen de aspergevelden en de perenbomen.
Ook bij het volgende bedrijf kan ik lekkernijen ophalen en zo raakt mijn picknickmand overvol. Maar even stoppen om daar wat van te gebruiken. En kijk daar zit ik dan… aan de Vecht…te genieten van al het moois!

Wilt u ook naar Herberg de Klomp? Reserveer via deze link.